ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΑΚΗ
Γραμματέα της Κοινότητος Σουνίου και Καλλικέλαδου Ιεροψάλτη
Γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1931 στους Αντιφιλίππους Παγγαίου Καβάλας το πέμπτο κατά σειρά παιδί από τα έξι της οικογένειας του Βασιλείου και της Αναστασίας Χατζηβασιλάκη. Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Αντιφιλίππων και εν συνεχεία στο εξατάξιο Γυμνάσιο Ελευθερούπολης. Υπηρέτησε τη θητεία του ως έφεδρος αξιωματικός του στρατού. Από μικρό παιδάκι ήδη είχε κλίση για τη ψαλτική τέχνη καθώς ο θεός του χάρισε το τάλαντο της μοναδικής αυτής φωνής που όλοι γνωρίσαμε. Διδάσκεται τη βυζαντινή μουσική από την ηλικία των 8 ετών αρχικά στο Παλαιοχώρι Παγγαίου και αργότερα σε άλλα χωριά. Πηγαινοέρχεται από το 1946 με το άλογο σε διάφορα χωριά αλλά και στην Ελευθερούπολη για να διδαχτεί αυτή τη θεια τέχνη αλλά και για να ακούσει άλλους καλλικέλαδους ψάλτες της περιοχής. Φοιτά ένα διάστημα και στη Θεσσαλονίκη. Το 1955 έρχεται στο Σούνιο Ξάνθης ως διορισμένος Γραμματέας της Κοινότητας. Νυμφεύεται την Περιστέρα Θεοδωρίδου και κάνουν δυο παιδιά, το Νικόλαο και τον Άρη. Παράλληλα υπηρετεί το αναλόγιο της ενορίας πάντα αφιλοκερδώς και μέχρι το Πάσχα του 2014.
Καλλικέλαδος ιεροψάλτης με μοναδική φωνή και ύφος αλλά και άριστος Ισοκράτης. Μεγάλη του αγάπη το ποδόσφαιρο και το κυνήγι. Όσο ειχε τις δυνάμεις «όργωνε» τα βουνά του Παγγαίου και της Ροδόπης με τα αγαπημένα του σκυλιά. Αργότερα αφοσιώθηκε ειδικά τα Σαββατοκύριακα να παρακολουθεί ποδοσφαιρικούς αγώνες και ιδίως την πορεία της skoda Ξάνθη.
Πάντα ενεργός, δραστήριος και συνάμα ανήσυχος συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις της ενορίας και του χωριού, του συλλόγου συνταξιούχων κοινοτικών υπαλλήλων. Ως καλλιγράφος και άριστος χειριστής της γλώσσας έγραφε πολυσέλιδους λόγους τοσο για το σύλλογο όσο και για τις εθνικές εορτές και τις διάφορες εκφωνήσεις των προέδρων της Κοινότητας.
Γνώριζε πολύ καλα την τουρκική γλώσσα την οποία έμαθε στο Σούνιο. Συνταξιοδοτήθηκε το 1990. Υπήρξε σπάνια και μοναδική προσωπικότητα για πολλούς λόγους. Ήταν ιδιαίτερα κοινωνικός με χιούμορ, ενθουσιώδης, εκφραστικός, ανυπόμονος αλλά και ανήσυχος. Τα τελευταία χρόνια περνούσε τις ώρες του στον ελαιώνα του, στο γνωστό καφενεδάκι της οδού Δαγκλή στην Ξάνθη παρέα με συνταξιούχους συναδέλφους αλλά και ψέλνοντας σε διάφορες ενορίες όπως των Πηγαδίων, Αμαξάδων, Πολυσίτου και σπανιότερα Σελίνου και Κουτσού. Τα τελευταία χρόνια είχε εμπλουτίσει τη βιβλιοθήκη του με πολλά βιβλία βυζαντινής Μουσικής και άλλα συγγράμματα που έβρισκε από συναδέλφους του. Κοιμήθηκε στις 7 Ιουλίου 2014 ξημερώματα Δευτέρας μετά από 2μηνη ασθένεια η οποία τον ταλαιπώρησε πολύ. Έψαλλε για τελευταία φορά την Κυριακή του Θωμά 27/4/2014 οπότε και πρόβλεψε «κάνατε τον τελευταίο Πάσχα μαζί μου…του χρόνου δεν θα είμαι…τελειώνω». ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου